KEHRİBAR ATEŞİ Hikayeyi takip edin

"Koca İstanbul'a hükmetti de, bir çift göze esir düştü bedenim!"

Yaşadığı hayatın zorluklarıyla dövüle dövüle tavına gelen bir adam Alparslan Ateş Kasabalı! Babasının yadigarı Alamatra'da aldığı kararlarla piyasayı talan eden başarılı, manipülatif bir CEO iken aynı zamanda on sekiz yaşında oturduğu Gökalp Krallığının koltuğunda tüm dengeleri değiştiren, kurduğu planlarla sistemi ters düz eden kanı deli İstanbul kabadayısı. Yeraltındaki eğreti düzeninin tüm iplerini kız kardeşi bildiği kadın için koparan Alparslan Ateş, hayatını toplantıları ve kanunları arasındaki ince çizgide nizami bir şekilde yaşamaya çalışırken; bir anlaşma ile kendini aşk oyunu içerisinde bulur. Dengelerle oynamayı çocuk oyuncağı belleyen Alparslan'ın dengesi bal gözlü kadının hayatına girmesiyle alt üst olurken, girdiği bu oyunda belki de ilk yenilgisini hiç beklemediği yerden hayatına dahil olan asi kadına verecektir.

"Ateş'ti ya o, aslı kehribar ateşiydi. Gözlerinin rengi, ismine hayat vermişti."

İçine doğduğu kurallı hayata başkaldıran bir kadın Armina Pinhan! Gökalp Krallığında köklerinden gelen hakla söz sahibi olan, ataerkil sistemin hakimiyet kurduğu masadaki tek kadın varis. Krallığın bu zamana kadar değişmiş düzenine tezat bir türlü değişemeyen olgusu olarak bilinen kadınların vitrin gözüyle bakılmasına daha fazla seyirci kalmayacak olan Armina, İstanbul'u tekeline alan oyunbaz adamla oturduğu masadan Kasabalı soyadını alarak kalktığında kendisine tek bir söz verir. "Kadınlar hak ettiği değeri görecek! Vitrin denilen şey sadece antika fincanların sergilendiği camlı dolap olarak kalacak."

Davette Armina kendisini Alparslan Ateş'in kollarında vals yaparken bulduğunda kıvrak zekasını kullanıp amacı olan yola ilk adımı atmıştı. Hafifçe burnunu havaya kaldırıp atabileceği en küstah bakışı atarak "Çünkü sende herkes gibisin." deyip adamın içerisine ilk zehri salmış, annesinin "Nazik ol." cümlesini hafızasında tazeleyip hareketine tezat gülümsemişti. Davetin sonunda ise Alparslan Ateş onunla bir daha denk gelmek istemeyen kadına, bu saatten sonra hiç şansı olmayacağını söylemiş, ilk kez hakim olamadığı dilinden bal gözlü kadın kelimeleri dökülmüştü.

Alparslan Ateş masanın üzerine kendi kilidinin anahtarını koyduğunda Armina hiç düşünmeden amacı için o kilidin anahtarını aldı. Kadın oyunbaz değildi ama adam kurnazdı, ona herkes gibi olmadığını gösterecekti. Artık dönüş yoktu! Kılıçlar karşılıklı çekilmiş, ikisi birbirinin özel alanına çoktan girmişti.

Peki ya hisler, planlar ve yılanlar?

Armina, onlara oynanacak türlü oyunlara rağmen Kasabalı soyadının altına girerek, kurmak istediği hakimiyeti kurabilecek miydi?

Alparslan Ateş, soyadını verdiği asi kadını ile arasında kurulan tuzaklarla, kalbinin yolları sevdiğine kuytu kalırken Armina o yollara ışık olabilecek miydi?