Tarih: 21 Hazş 2648
^ALANİS
Acaba şu yemekhanede kaç kişi karpuzun tadına bakmıştır? Ya da şu kırmızı şeyin, ha çilek? Hayatımda hiç yaz meyveleri yemedim. Tatları patates ve ton balığından ne kadar farklı acaba? Şaşırılacak bir şey yok. Eğer yaşadığınız gezegen kendi etrafında dönmeyi 600 yıl önce bıraktıysa ve buzlarla kaplı bir kutupta donmak ve hayatta kalmak arasındaysanız hiç yaz meyvesi yememiş olmanız makul bir durum aslında.
Adım Alanis. 20 yaşındayım. Babam bu ismi çok severmiş. Beni kucağına aldığında kulağıma fısıldamış. Alanis, Alanis…Annem bunu bana anlattığında oldukça küçüktüm. Polis okulunda tanışmışlar, evlenmişler. Ben doğduğum sene kutuplar arası çıkan bir savaşta babam ölmüş. Annem için çok zor olmalı ki ben 5 yaşındayken intihar etti. Yetimhaneye götürülmüşüm. 10 yaşımdan sonra devletin yetimhanede açtığı Terzi Meslek Okulunda eldiven, bere ve atkı dikimi yaptım. Bu okullar sayesinde devlet giyim ihtiyacını diğer gezegenlerden karşılamıyor, erzak, su ve ısıtıcı için daha çok para biriktiriyor. Evlat edinilmediğim için 15 yaşımdayken devlete köle asker olarak verildim. Buzul kutbunda işler bu şekilde işler. Asla özgür olamazsın. Devlet seni bir şekilde işe yararlı hale getirir. Tabi ya, hepimiz Anvex Birlik Devletinin birer köleleriyiz. Sahip olduğumuz hiçbir şey yok. Yüce devletimiz lütfederse karnımız doyar ve ısınırız. Ve bu hizmetleri eşit bir şekilde kullanırız. Herkesin eşit miktar çorabı vardır en basitinden. Her aile başına bir telefon verirler. Sadece Buzul kutbu sınırlarında arama yapabilen, komşularını polislere şikayet edebilmeleri için verilmiş birer telsiz. Evet tam olarak verilme amaçları bu >Alo polis mi? Yan komşum intihar edecek galiba. Çok üzgün görünüyordu bugün> Evet, çok garip oysaki üzülecek hiçbir durum yok. Kim bilir ailesinden kimler, adını bile unuttuğu hangi savaşta öldü bu adamın; kim bilir kaç bebeğini soğuk yuttu bu kadının ya da kim bilir küçücük elleri oyuncak tuttu mu o çocuğun? Bu ülkede intihar etmek yasadışı. Çünkü her Anvex vatandaşı, çıkması olası bir savaş için birer askerdir.
-Sıradaki !!.
Yine uçsuz bucaksız yemek sırasında düşünmekle meşgulken aşçıbaşı ve onun karga sesi... İlerde boş bir yer bulup hemen oturdum. Yediğim bilmem kaçıncı ton balıklı patates yahnisini, verilen 10 dakikalık yemek süresince bildiğiniz yuttum. Yine mideme sancılar girecek. Oturduğum yerden kalkar kalkmaz hemen biri oturdu. Tabağımı bulaşıkların olduğu tezgaha bırakıp koşar adımlarla yemekhaneden çıktım. Isınma odasında yapılacak yarım saatlik çay hizmetini kaçıramam. Erkenden ısıtıcılara yakın bir yerde sandalye kapmalıyım.
Yolda tek tük sokak lambaları yanıyor. Devletin erzak ve sudan sonra en çok satın aldığı şey piller olmalı. Malum 600 yıl önce Sunx’i görmeyi bıraktık. Kafamı kaldırıp gökyüzüne her baktığımda Moon-K ve onun yanında peşi sıra dizilmiş yıldızları görmekteyim. Kapkaranlık bir gece ve onu süsleyen lambaları… Sunx’i sadece tarih kitaplarında gördüm. Bir gün tekrar doğup sahip olduğum tek şeyi, karanlığı aydınlatabilecek mi?
Neydi gezegenimizin adı, ha Outsiter. Unutmak mümkün mü? Kafası estiğinde duran gezegen… Diğer gezegenler bu yüzden mi ona bu ismi verdi acaba? Outsiter. İlk ismini hatırlayan var mıdır ki?
600 yıl önce Outsiter’ın durası gelmiş, Sunx’in etrafında dönüyor fakat Hjuko-Q’daki diğer gezegenler gibi kendi etrafında dönmüyor. Tabi bilim insanları, diğer gezenlerden de gelen uzmanlarla birlikte araştırmalar yapmış yapmasına ama elde edilen sonuç koskocaman bir sıfır. Outsiter’ın durma sebebi ne bulunamamış. Neden durduğunu hala araştırıyorlar. Fakat bir önemi kalmadı artık. Geçen 600 yılın sonunda bu duruma alıştı insanlar. Zaten bundan sonra da bir şey bulabileceklerini sanmıyorum. Git gide kötüleşen bilim ve teknoloji buna engel çünkü. Eğitimin %99’unu mesleki ve askeri okullar oluşturuyor. %1 fen labaratuarlar ve bilim merkezleri. Ben başkent Eryik’in yakınlarındaki bir Askeri Meslek Okulunda okuyorum. Yaklaşık 800 kişiyiz. Ve her gün yeni öğrenciler geliyor. Bir gün kapasite dolar mı yoksa dolsa da yenileri gelmeye devam eder mi merakla bekliyorum. Her şey sistemli bir şekilde işliyor. Kurallara uymayanlara ne olur ben de bilmiyorum. Uzun zamandır kimse düzene karşı gelmiyor. Bu yüzden cezalar neydi hiçbirimiz hatırlamıyoruz. Zaten gidebilecek bir ailesi, bir yakını olmayanlar gelir askeri okullara. O yüzden burada isyanlar da çıkmaz. Günlük rutünlerimiz şu şekildedir. Daha doğrusu gün diye bir şey kalmadığı için ilk öğünden yatışa kadar yarım gün olur. Yani iki kere uyuduğum zaman bir gün geçirmiş olurum. İlk öğünden orta öğüne kadar askeri eğitim, son öğüne kadar da silah tamir ve yapımı. Son öğünden sonra ısınma saatinde her gün farklı farklı iki sınıf diğerlerine çay hizmeti yapar. Ve hizmetten sonra seçilen sınıflar o gün yeni gelen kafileye okulun kurallarını anlatır ve ilk ders olan Canlı Öldürebilme Becerisini uygulamalı olarak gösterir. Böylelikle okuduğumuz okulda hem öğrenci hem de öğreten oluruz. Bize eğitim verenler ise bizden daha eski sınıflar olur. Yaptığımız her derste ya da diğer faaliyetlerde bizi gözeten görevli hocalar bulunur. İşten kaytarmadığımızdan emin olurlar. Ne güzel bir gün ki sınıfım ne hizmet grubuna ne de eğitmen grubuna seçildi. Bugün çaydan sonra erkenden uyuyabilirim.
Yasooi Ü
