Só a luz da minha tela ilumina o quarto.
Eu sigo enviando mensagens.
Somente um traço cinza, que não se torna um par, tampouco azul.
Nada é mais vazio que conversar com a ausência de quem já partiu.
Meu hálito tem gosto de blasfêmias e mágoas.
Palavras vazias são o que resta pra quem não se basta.
A insônia, essa puta, vem sem prazo, sem consulta.
E a ansiedade se veste de fome, enlouquecendo minhas horas.
Meus desassossegos tomam conta da minha cama.
O vazio cresce e me empurra para o sofá.
Na TV, cada riso, por uma piada do Danilo, dói como uma ofensa
Eu perdi meu humor.
Eu perdi meu amor.
Eu me sinto vazio.
Okuduğunuz için teşekkürler!
Ziyaretçilerimize Reklamlar göstererek Inkspired’ı ücretsiz tutabiliriz. Lütfen AdBlocker’ı beyaz listeye ekleyerek veya devre dışı bırakarak bizi destekleyin.
Bunu yaptıktan sonra, Inkspired’i normal şekilde kullanmaya devam etmek için lütfen web sitesini yeniden yükleyin..