Llegó la hora de despedirse, todo el tiempo tuve miedo de que este momento no llegara y ahora realmente me siento aliviado de poder hacerlo, ¿cuánto ha pasado desde que pude dormir bien?, supongo que mucho, todavía creo que no podré conciliar el sueño, pero al menos esto me quita un peso de encima.
—¡Por favor no me dejes sola!, es lo único que te pido.
Aquella chica se aferraba a mí con mucha fuerza, habíamos pasado por mucho, y ahora ella ha formado parte importante de mi vida, pero, es hora de despedirse, de seguir distintos caminos, estoy seguro que ella logrará sus metas, rehará su vida y vivirá feliz, no es necesario mi presencia, yo solo traigo desgracia a la gente que amo y ella para mí ha sido como mi hija.
—Sé que podemos estar juntos, yo también lo he perdido todo, pero, gracias a ti he recuperado la razón de vivir, si no estás no puedo seguir viviendo, ¡por favor!, concédeme ese capricho, por favor…
La lluvia camuflaba las lágrimas de su hermoso rostro, su voz se hacía cada vez más aguda, su cuerpo temblaba de frío y el mío no producía calor, era muy difícil para ella esta fase de su vida, al igual que yo, lo había perdido todo, pero a diferencia de mí, sus manos no están manchadas ni su corazón marchito de oscuridad, ella sigue siendo pudorosa.
Intenté apartar su cuerpo a pesar de su obstinada actitud, no cedía, mientras más intentaba separarme ella con más fuerza se afianzaba a mí, también me duele dejarla a su merced a pesar de que plenamente confío en que ella se realzará, hay algo en mí que no quiere abandonarla, si me quedo sería lo más irresponsable que haría, ella no sabe y no creería que yo, ya no soy un h....
Okuduğunuz için teşekkürler!
Ziyaretçilerimize Reklamlar göstererek Inkspired’ı ücretsiz tutabiliriz. Lütfen AdBlocker’ı beyaz listeye ekleyerek veya devre dışı bırakarak bizi destekleyin.
Bunu yaptıktan sonra, Inkspired’i normal şekilde kullanmaya devam etmek için lütfen web sitesini yeniden yükleyin..