İbrahim Database Подписаться

Kimileri başarı ölçüsü olarak parayı görür ve senin için "başarılı" derler. Yaptıklarınla çoluk çocuğa kötü örnek olursun, keyfin yerinde olunca çok umursamazsın bunu.

Her şeyin bir nedeni var. Bazen aptalsındır ve kötü kararlar verirsin, bir süre iyi gitse bile sonu bozgun olur.

İşe Başlama

Güzel abim Mehmet'i aradım:

“Gel! Hemen gel!”

Muhteşem Üsküdar, Salacak, Kız Kulesi manzarası olan, kıskanılacak bir konumda şirket. Topu topu 22 kişiler. Boğaza karşı kahve içiyoruz.

Güzel abim hafif tedirgin bir şekilde sordu:

“Bizim şirket küçücük senin çalıştığın büyük kurumların yanında gel bizle çalış diyeceğim ama sen büyük yer istersin”

“Yok be abi, öyle bir isteğim yok. Doğru dürüst işler yapıp uygun para aldıktan sonra ne farkeder? Ben yazılım yapmak istiyorum, üretmek istiyorum. Bir yere başvurdum yöneticilik teklif ettiler ben sıcak bakmayınca tüm teklifi geri çektiler”

Komik mi? Yaptım öyle, evet! İstemiyorum yönetici olmak, ekip yönetmek! Ben proje yapmak, kod yazmak, üretmek istiyorum! En azından ne yapmamak istediğimi biliyorum diye avunuyorum kendimce.

Abim beni tanıyor, ben de onun zor zamanlarının bir kısmını biliyorum, ilerleyebilmek için öğrenmesi gereken şeyler vardı, eğitimlere harcayacak zaman ve para olmayınca öğlen yemek aralarında bir bilgisayar başında bazen ben bazen o veriyordu sandviç veya dürüm siparişlerini, Excel'in içine dalıyorduk, ben anlatıyorum o yapıyordu. Sonrasında bana tüyolar verdi, kazandım biraz. Kendisi ise zamanla büyük müşteriler elde edip onların portföylerini yönetti, güzel kazanmış olmalı ki şimdi bu şirkette ortaklığı var.

“Peki ne yapmak istiyorsun?”

“Program yazmak, proje yapmak. Bu sıralar Delphi’ye sardım iyice ama biliyorsun uzun süre Clipper ve Turbo Pascal ile çalıştım”

“Hadi yaa! Dur sen kahveni iç ben hemen geliyorum”

Hoplar gibi kalktı gitti! Ne oldu yahu? Bir halt anlamadım.

İki dakika geçmeden döndü:

“Gel seni Genel Müdür’le tanıştıracağım, Ahmet Bey iyidir, rahat ol”