Elion Suivre l’histoire

Kalbimin güvercinleri bana sol tarafının vefat ettiği haberini getirdi. Sevgimi görmüyormuşsun, yüreğinin güzellikleri yasaklıymış bana.

Pekala, bunları hiçbir zaman okumayacaksın lakin olsun.

Seninleyken, seni duymadığım için beni uyardığında kahve nasıl içilir diye düşünürdüm.

'Kahve soğuyunca içilmeli, sıcakken incitir ikimizi.' Böyle derdi zihnim. Soğukluk sevmem ben, fakat yakıcı hisler de çok kırar beni.

Senin güzel sözlerini dinlemek varken kahveyi düşündüğüm için özür dilerim, en azından kahverengi saçlarını düşünebilirdim.

Artık kahve nasıl içilir bilmiyorum, Elion.

Unuttum, sana dair senden başka her şeyi unutmak zorundaydım. Bir tek seni unutmadım, hatırlıyorum, bütününle seni.

Yalnızca ellerimi değil yüreğimi de saran ve ısıtan ince parmaklarını anımsıyorum.

Ya gözlerin? Gözlerin gördüğüm en güzel çam ağaçlarını barındırırdı içinde.

Gözlerimin toprakları çatlıyor gitgide, kuraklar artık. Neredesin, Elion?

Pekala, belki de beni zar zor anımsıyorsun, duyunca bir zamanlar çok sevdiğin ismimi de.

Lakin, ben seni her nefesimde anımsıyorum. Hatırlamak için unutmak gerekir, seni en fazla bir saniye unutuyorum ben. Sonra kaldığı yerden sancılar çekmeye devam ediyor yüreğim.

Sen her daim çok sevildin, Elion. Bense hiç sevilmedim, senden başka kimseden görmedim sevilmek nasıl olur. Sahi, terk etmen de sevgine dahil miydi? Yarı yolda mı bıraktın beni yoksa inmem gereken durak sensizlik miydi?

Elion, seni kaybetmeme neden olacak bir şey yaptıysam eğer ne acı bana! Sana yemin ederim, artık çocuk Adriela yok. Seni kusurlu bir şekilde sonsuz sevdim, şimdi kusursuz sevmeyi öğreniyorum.

Yarın yine aynı saatte veya belki gece yarısı gözyaşları içinde uyanarak sana yine yazacağım. Okumayacaksın lakin bekle beni. Yazacağım her gün, mutlaka yazacağım. Görsen de, küçüklüğümüzde körebe oynarkenki gibi gözlerini bağlasan da.