İYİ OKUMALAR....
Bazen gerçekten uzak bir hayat yaşamak isteriz. Nasıl,nerede,ne zaman ,kiminle olduğu önemli değil... Sadece saygı duyulacağımız,fikirlerimizi önemseyecek belki de sadece bizi sevecek birilerini arıyoruzdur...
Durmak nedir bilmeyiz sürekli her şeye koştuğumuzdan yalnız olduğumuzdan kendimizi başkalarına açmak isteriz.
Hiç yorulmayızda ya da istemeyiz, bilmiyorum...
Bazen de sadece bir sanrı gibi gelir hayat bazen de tekrar eden bir romanın bitmek bilmeyen son bölümü gibi...
Zaten bundan ibaret değil mi?
Üzerinden ne kadar geçti bilmiyorum. Artık sesini hatırlıyamıyordum, elime alıp özlem gidereceğim bir resmi de yoktu. Yüzünü unutmaya başlamıştım.
Her ne kadar çabalasamda olmuyordu işte unutmam,unutmayacağım diyeceği kişileri bile bir zaman sonra unutmaya başlıyorsunuz.
Ona dair hatırladığım tek şey gözleriydi; bir çift ela göz...
Keşke diyorum bazen de...keşke şu an yanımızda olsaydı,elimi tutsaydı, kaldırsaydı beni düştüğüm yerden.Ama bi' keşkeyle olmuyor işte...
Düşüncelerimi kendimden uzak bir sandığa kilitledim. Kendime gelebilmek için derin ama bir o kadar da titrek bir nefes aldım. Kapattığım gözlerimi
yüzüme gelen dik güneş ışığıyla savaştan mağlub gelip kırpıştırarak açtım.
Yattığım yerden yavaşça doğrulup etrafıma nerede olduğuma baktım. Sınıfta; pencere tarafındaki en arka sırada yine gece uykusuz kaldığımdan biraz kestirmiştim.
Galiba öğle arasına girmiştik ki sınıfta kimse yoktu. Pek umrumda olduğunu da söyleyemem. Zaten burdaki yemeklere harcıyacak fazla param da yoktu.
Oflayarak elimi cebime attım. Telefonumu açıp saate baktım daha 20 dk vardı zilin çalmasına.
Gözlerimi devirerek tuvalete gitmek için ayaklanmıştım ki kapıdan Kayra ve yancıları girdi. Başımı eğerek yanından geçecektim ki kolumu tutmasıyla ona dönmek zorunda kaldım.
"Bugün de mi harcıyacak paran yok? Ha söylesene 13?" diye başını yana eğerek konuştuğunda yanında ki çakma sarışın da dudak bükerek "İstersen sana para verebilirim? Biliyor musun Melis babam bugün fazlasıyla bana harçlık vermişti zaten vereyim mi ona ne dersin?" dediğinde kumral olan kahkaha atmıştı.
Saçlarını savurarak sinsi bakışlarını üzerimde gezdirip " İlahî Yaren'ciğim, o kendine akşam takılacak birilerini bulup para kazanmıştır. Paranı bu aptala neden verecekmişsin ki?"dediğinde bu sefer üçü beraber gülmüştü.
Sinirden dişlerimi sıkarken kolumu kurtarıp tekrar yanlarından geçmeyi denedim. Ama Kayra'nın beni arkaya doğru itmesiyle belimi sıraya çarptım.
"Nereye 13, daha konuşmamız bitmedi." kollarını önünde birleştirip tam karşıma geçerek sırıtarak konuşmaya devam etti.
"Söylesene bu sefer kaç kez beraber oldunuz 1,3,7,13 ya da yeni bir rekor mu kırdın?"
İçime titrek bir nefes aldığımda tireyen şeyin sadece nefesim olmadığını ellerimin de olduğunu fark etmemle ellerimi onlar görmeden üzerimdeki pantolona silerek arkamdaki sıraya iyice yaslandım.
"Neden susuyorsun konuşsana!"diye bağırmasıyla yerimde sıçrıyarak arkamdaki masaya belimi tekrar çarptım. Gözlerim dolarken "B-b-ben..."dedim. Ağlamamak için çabalarken.
Melis üzerime doğru gelerek saçlarımı tutarak çekiştirmeye başladı.
"Sen ne? Söyle sene ha!?"
"B-ben bir şey ya-yapmadım."dedim benim bile zor duyacağım sesimle.
Saçlarımı daha sert tutup beni Kayra'nın ayaklarının dibine doğru fırlattı.
Yere hazırlıksız düştüğümden düşerken başımı yere çarpmıştım. Bu gözümden yaş akmasını sağlarken Yaren'nin eğlenerek,
"Bu kız neden sürekli ağlıyor!"derken sınıfa bir kaç kişi daha girmişti.
"Neden yalan söylüyorsun 13? Söylesene dün çok mu yoruldun bugün tüm ders boyunca uyuyordun?"
Kayra'ya cevap vermedim sadece öylece yeri izleyip ağlamaya devam ettim her zaman ki gibi...
Eğlencelerinin bitmesini bekledim.
"Sana diyorum!"diye ayağını koluma doğru savurduğunda ellerim kayıp başımı tekrar aynı yerden vurduğum yerden.
İnliyerek başımı tuttuğumda acı başımda daha fazla yayılmaya başladı. Ellerimi yere yaslayıp doğrulmaya çalışırken "Ne oluyor burda!" diyen hocanın sesiyle zor da olsa ayağa kalkmayı başarmıştım.
LÜTFEN OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN!!!
Mayla Mayal
